|
سیاسیون ای که در شهر فرنگی و زما هم دوری مدتی البته از دیده ما مستوری *** رفته‌ای لندن و القصه، که دکتر بشوی زین‌جهت بین تمامی جهان مشهوری *** پرسش از شخص تو البته زیاد است اما بی‌شک از دادن پاسخ که شما معذوری *** توی لندن که دگر رحل اقامت داری اندر آن بادیه! البته بسی مسروری *** شده آیا که کنی فکر دل ما را هم؟ یا دلت سنگ و کماکان اخوی مغروری؟ *** ما کنون آن نظر لطف تو را کم داریم سخته آخر غم هجران و غم مهجوری *** کی شود روی تو را داخل میهن بینیم ای که د رحلقه عشاق جهان محصوری! *** سوی ما آی و شب فرقت یار آخر کن تا که ویرانه ما هم بشود معموری! *** سوی میهن رخ خود را بنمایان آری پس رها کن همه ملت از این مخموری *** حال اگر مُردم و رفتم به فنا گردن توست ترک غربت بکن ای جان، تو مگر مجبوری؟ *** پس بدان بنده دو غم را متحمل نشوم تاب دوری شما، طاقت این مستوری نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ سیاستی بی دروغ و فرهنگی شفاف آخرین مطالب آرشيو وبلاگ 
نويسندگان پيوندها
|
|||
 |
تبادل لینک هوشمند 